Постои само еден конструктивен начин за третирање на стравот, а тоа е соочување. За разлика од потиснувањето и негирањето, соочувањето со стравот подразбира негово прифаќање, откажување од одбегнување и освестувањето на она од кое се плашите.
Кога не носите одлука или не превземате акција која е неопходна како некоја работа би била завршена, вие одложувате. На тој начин, се обидувате да го одбегнете појавувањето на некои непријатни емоции како: страв, тага, срам, бес.
Кога сте анксиозни, панично преплашени, вашите мисли стануваат автоматски негативни и дисфункционални. Тие може да го условаат настанувањето на анксиозноста, но може да се појават и како резултат на нејзиното настанување.